Αυτές τις μέρες γίνεται μεγάλος λόγος για το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί προς ψήφιση για τα ομόφυλα ζευγάρια. Αντιλαμβάνομαι όμως, ότι ακόμα υπάρχει μια ελλιπής γνώση όσον αφορά την ομοφυλοφιλία, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε λάθος σκέψεις και αποφάσεις.
Σ’ αυτό το άρθρο, θέλω να αναφέρω μόνο επιστημονικά δεδομένα και έρευνες, ώστε να γίνει ξεκάθαρο το τι λέει η επιστήμη ύστερα από έρευνες ετών.
Η αρχή έγινε από τον Άλφρεντ Τσαρλς Κίνσεϊ*, τον Αμερικανό βιολόγο, καθηγητή εντομολογίας και ζωολογίας, και σεξολόγο. Ο Κίνσεϊ έφερε έντονες αντιδράσεις όταν ύστερα από μελέτες του κατέληξε ότι η ομοφυλοφιλία αγγίζει το 10% του γενικού πληθυσμού.
*Ο Κίνσεϊ , το 1947 ίδρυσε το Ινστιτούτο Σεξουαλικών Ερευνών στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, τώρα γνωστό ως Ινστιτούτο Ερευνών Κίνσεϊ περί Σεξ, Φύλου και Αναπαραγωγής )
ΙΣΤΟΡΙΑ
Από τότε, χιλιάδες έρευνες και μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί , με σκοπό την ανάλυση του σεξουαλικού αλλά και του ομόφυλου προσανατολισμού. Σ’ αυτό το σημείο να αναφέρω μια χρήσιμη ιστορική πληροφορία. Μέχρι το 1973, η ομοφυλοφιλία περιλαμβανόταν στο DSM (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών – Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) , ως σεξουαλική διαταραχή. Αυτό το γεγονός, είχε νομιμοποιήσει τότε τις προσπάθειες θεραπείας και θέσπιση νόμων κατά της ομοφυλοφιλίας. Ευτυχώς όμως από το 1969, η ομοφυλοφιλία έχει επίσημα αφαιρεθεί από το DSM, όχι γιατί υπήρξαν τότε αντιδράσεις από την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, όπως πολλοί έχουν αφήσει να εννοηθεί , αλλά γιατί οι πολύχρονες και σοβαρές μελέτες έχουν αποδείξει το αντίθετο.
ΕΡΕΥΝΕΣ
Η πρώτη μεγάλη έρευνα έγινε το 1993, όπου υπογράμμισε την βιολογική έκταση της ομοφυλοφιλίας και παρουσιάστηκε συσχέτιση της περιοχής Xq28 στο χρωμόσωμα Χ του DNA. Με άλλα λόγια, έρευνες δείχνουν ότι δύο περιοχές στο γονιδίωμα μπορεί να επηρεάζουν το αν ένας άνθρωπος είναι ομοφυλόφιλος ή ετεροφυλόφιλος.
Κατά τα τελευταία χρόνια, έχοντας σύμμαχό μας την δύναμη των τεχνολογιών, καταφέραμε να χαρτογραφήσουμε το ανθρώπινο DNΑ, το οποίο και ανανεώνεται από το 2000 συνεχώς. Ανάμεσα στα 25.000 γονίδια του ανθρώπινου DNA, τα χρωμοσώματα που καθορίζουν τα φύλο είναι ετερομορφικά. Το χρωμόσωμα Χ περιέχει περίπου 160Mb DNA και ίσως 3000 γονίδια, ενώ το χρωμόσωμα Υ περιέχει μόνο 60Mb DNA και πιθανώς μόνο μια “χούφτα” από γονίδια,
ενώ έχουν εμφανή διαφορά μεγέθους. Οι γυναίκες έχουν δυο χρωμοσώματα X ενώ οι άντρες έχουν ένα X κι ένα Y.
Eίναι πολύ πιθανό να υπάρχει μια μεγάλη ομάδα γονιδίων, ένα από τα οποία να επιδρά στη θηλυκοποίηση των τμημάτων του εγκεφάλου που ελέγχουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τις περιοχές του εγκεφάλου που επηρεάζουν την προσωπικότητα, την επιλογή των παιχνιδιών κατά την παιδική ηλικία ή την επιλογή των ρόλων. Τέτοια γονίδια μπορούν να μεταβάλλουν τα επίπεδα ορμόνων κατά τη διάρκεια κρίσιμων περιόδων της εμβρυϊκής περιόδου.
Πιο πρόσφατη έρευνα που διεξαχθεί το 2017 στην Αμερική, με δείγμα 1,077 ομοφυλόφιλων και 1231 ετεροφυλόφιλων ανδρών, παρουσίασε νέα δεδομένα για την βιολογική έκταση του θέματος. Η συγκεκριμένη έρευνα έδειξε πως βρέθηκε έντονη δραστηριότητα στο χρωμόσωμα 13 κοντά στο γονίδιο SLITRK6, στο διεγκέφαλο (περιέχει τμήματα του εγκεφάλου όπως ο θάλαμος και υποθάλαμος) και που έχει βρεθεί να σχετίζεται με την σεξουαλικό προσανατολισμό. Επίσης, έντονη δραστηριότητα υπήρχε και στο χρωμόσωμα 16 του γονιδίου TSHR, που βρίσκεται στο θυρεοειδή αδένα, ο οποίος σύμφωνα με ευρήματα προγενέστερων ερευνών, έχει συνδεθεί με την ομοφυλοφιλία ( Παπαδόπουλος Περικλής, Κλινικός Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής, Επιστημονικός Συνεργάτης Ι.Ψ.Σ.Υ)
Θα πρέπει, λοιπόν, να γίνει κατανοητό ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια γονιδιακή επιλογή και όχι συμπεριφορική, αλλά και ότι οι έρευνες γίνονται για την κατανόηση του ομόφυλου σεξουαλικού προσανατολισμού. Έτσι μας δίδεται η δυνατότητα για περεταίρω διερεύνηση της ίδια ανθρώπινης σεξουαλικής ύπαρξης και του σεξουαλικού ρόλου.
©Νικολέττα Σεφέρου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας