Οι γονείς όσο κι αν προσπαθούν να είναι τέλειοι απέναντι στα παιδιά τους, πάντα θα υπάρξουν λάθη στην συμπεριφορά ή τις αποφάσεις τους. Τα περισσότερα όμως δεν γίνονται αντιληπτά και αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν γίνονται αντιληπτά είτε γιατί τα λάθη επαναλαμβάνονται από γενιά σε γενιά , είτε γιατί δεν θεωρούνται λάθη!
Μέσα λοιπόν από τα πολλά λάθη που μπορεί να κάνουν οι γονείς (και λογικό είναι!), υπάρχει ένα λάθος που είναι αρκετά συνηθισμένο μεν αλλά και επικίνδυνο δε.
Αυτό το λάθος δεν είναι άλλο από την παρακάτω φράση: “Δώσε ένα φιλάκι/ δώσε μία αγκαλιά στον κύριο!” Είχατε συνειδητοποιήσει ότι η φράση αυτή που την ακούμε τόσα χρόνια και πολλοί γονείς προτρέπουν τα παιδιά τους να κάνουν, είναι εκτός από λάθος και επικίνδυνη;
Ήρθε η ώρα να δούμε μαζί τους λόγους:
- Το παιδί μαθαίνει από εμάς και μαζί δείχνουμε τα όρια και ποιος είναι ο προσωπικός χώρος μας
- Του διδάσκουμε τις επιτρεπτές και μη επιτρεπτές συμπεριφορές προς τους άλλους
- Του διδάσκουμε τις συμπεριφορές που μπορεί να δεχτεί και ποιες δεν είναι αποδεκτές
- Του διδάσκουμε πως να προστατεύει τον εαυτό του
Βάσει όλων των παραπάνω, όταν προτρέπουμε το παιδί μας να χαιρετίσει, να στείλει φιλάκι ή να αγκαλιάσει έναν άγνωστο είναι σαν να του διδάσκουμε ότι μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε όλους και είναι αποδεκτό να φιλάει ή να αγκαλιάζει κάποιον που δεν ξέρει ή και να δέχεται το ίδιο το παιδί την αγκαλιά ή το φιλί ενός αγνώστου. Εμείς του δείχνουμε ποιόν να εμπιστεύεται και σίγουρα δεν θέλουμε να του δείξουμε να εμπιστεύεται τον οποιονδήποτε.
Εάν θεωρείτε λοιπόν, ότι ο κίνδυνος προέρχεται μόνο από τους αγνώστους, τότε δεν μαντέψατε σωστά!
Στατιστικά, το 93% των περιπτώσεων δράστης σεξουαλικών επιθέσεων ήταν κάποιος τον οποίο γνώριζε το θύμα και ο οποίος το προσέγγισε είτε αναπτύσσοντας σχέσεις φιλίας και εμπιστοσύνης είτε δωροδοκώντας το. Το 50% των θυμάτων ήταν ηλικίας 13-18 ετών, ενώ το 36,3% ήταν ηλικίας 6 ως 12 ετών και το 13,9% παιδιά προσχολικής ηλικίας (5 ετών ή και μικρότερα). (* Έρευνα από το ΑΠΘ 2019)
Ο κίνδυνος λοιπόν, βρίσκεται παντού! Είτε αυτός λέγεται άγνωστος, είτε λέγεται συγγενής είτε φίλος!
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να προστατέψουμε το παιδί μας είναι 1) να ξεχάσουμε για πάντα τις παραπάνω προτροπές και 2) να εμπιστευτούμε το ένστικτο του παιδιού μας. Τα παιδιά έχουν διαίσθηση και γνωρίζουν από μόνα τους ποιους ανθρώπους μπορούν να εμπιστεύονται και ποιους όχι. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε εμείς ως γονείς είναι να τα ακούσουμε, να παρατηρήσουμε συμπεριφορές και να τους διδάξουμε ποιες συμπεριφορές δεν πρέπει να αποδέχονται ως παιδιά.
Και μη ξεχνάτε, ο κίνδυνος βρίσκεται παντού!
©Νικολέττα Σεφέρου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας